Blog, czyli co ciekawego w prawie

W Dzienniku Ustaw z dnia 29 listopada 2024 r. opublikowano ustawę z dnia 19 listopada 2024 r. o zmianie ustawy o podatku rolnym, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz ustawy o opłacie skarbowej (Dz.U. poz. 1757), nazywaną dalej ustawą zmieniającą. Ustawa ta wprowadza modyfikacje do kilku aktów prawnych, ale najbardziej znaczące zmiany dotyczą podatników podatku od nieruchomości (PON). Zmiany te są efektem dwóch orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego z 2023 r. uznających niekonstytucyjność dotychczasowych przepisów.

Ustawa zmieniająca weszła w życie w 2025 r. i modyfikuje ona regulacje zawarte w ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. 2023 r. poz. 70) – zwanej dalej u.p.o.l., szczególnie poprzez uniezależnienie zasad opodatkowania od ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2024 r. poz. 725).

Zgodnie z oficjalnym stanowiskiem Ministra Finansów i ustawodawcy, zmiany mają charakter techniczny i doprecyzowujący, mając na celu utrzymanie dotychczasowego zakresu opodatkowania. W praktyce jednak te zmiany mogą się okazać znaczące, ponieważ konstrukcja prawna ulega fundamentalnej transformacji. Ustawa podatkowa zyskuje autonomiczne definicje, co oznacza istotne zmiany w kontekście prawnym, co z kolei może wpłynąć na rzeczywisty zakres opodatkowania. Ustawa zmieniająca wprowadza również nowe definicje oraz przepisy przejściowe.

Celem niniejszego przewodnika jest porównanie tych zmian oraz omówienie ich praktycznych skutków.

Definicja budynku – art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l.

Dotychczasowy stan prawny:

Obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest:

• trwale związany z gruntem,
• wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych,
• posiada fundamenty i dach.

Stan prawny obowiązujący aktualnie:

Obiekt wzniesiony w wyniku robót budowlanych wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość jego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem, który jest:

• trwale związany z gruntem,
• wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych,
• posiada fundamenty i dach, z wyłączeniem obiektu, w którym są lub mogą być gromadzone materiały sypkie, materiały występujące w kawałkach, albo materiały w postaci ciekłej lub gazowej, gdzie podstawowym parametrem technicznym wyznaczającym jego funkcję jest pojemność.

Komentarz:

1. Podstawowe kryteria budynku: Nie zmieniły się kluczowe elementy definicji budynku, takie jak obecność dachu, fundamentów, wydzielenie przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz trwały związek z gruntem. Ostatni z tych elementów zyskał ogólną definicję, którą omówimy dalej.
2. Kluczowa zmiana: Dotyczy elementu wyłączającego pewne obiekty spod definicji budynku, co w praktyce zwalnia je z opodatkowania od powierzchni użytkowej. Obiekty te, których główną cechą jest pojemność (np. zbiorniki, silosy, elewatory), zostały opisane bez bezpośredniego wskazania typów. Dotąd regulacja w u.p.o.l. nie zawierała takich zasad, jednak uchwała NSA z 29.09.2021 r. (III FPS 1/21) wskazała, że opodatkowanie jako budynek mogło dotyczyć obiektów charakteryzujących się powierzchnią użytkową. Nowa regulacja jest spójna z tym stanowiskiem, ale może prowadzić do szerszych weryfikacji majątku niż dotychczasowe wnioski z uchwały. Warto podkreślić, że przepis wskazuje na konkretne typy materiałów, które mogą być gromadzone w tych obiektach, co wyklucza inne materiały niż sypkie, występujące w kawałkach, w postaci ciekłej lub gazowej. Magazyny wysokiego składowania, w których towary są pakowane i przechowywane na regałach, są zatem wyłączone z tej grupy.
3. Element „wzniesienia w wyniku robót budowlanych”: Nowa definicja budynku odnosi się również do tej przesłanki, co jest wspólne dla definicji budowli, co będzie omówione w dalszej części przewodnika.
4. Nowa definicja budynku uwzględnia również „instalacje zapewniające możliwość jego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem.” W warstwie merytorycznej jest to kontynuacja z dotychczasowej definicji obiektu budowlanego zawartej w Prawie budowlanym. Oznacza to, że podstawowe instalacje budynkowe traktowane są jako integralna część budynku i nie mogą być przedmiotem odrębnego opodatkowania.Kwestią do dyskusji pozostaje, czy definicja instalacji powinna być interpretowana wąsko, czy też obejmować szeroką gamę urządzeń, takich jak windy, transformatory wewnętrzne czy centrale wentylacyjne zamontowane na dachach. Wykładnia racjonalna sugeruje, że takie urządzenia powinny być traktowane jako instalacje budynkowe, które nie stanowią odrębnych przedmiotów opodatkowania (jako budowle).

Definicja budowli – art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. – część ogólna

Dotychczasowy stan prawny:

Obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, niebędący budynkiem ani obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Zgodnie z art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego, urządzenie budowlane to urządzenia techniczne pozwalające na użytkowanie obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza, urządzenia instalacyjne, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Obowiązujący stan prawny:

Obiekt niebędący budynkiem, wymieniony w załączniku nr 4 do u.p.o.l., wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania zgodnie z przeznaczeniem. Do budowli zalicza się również:

• Elektrownię wiatrową, elektrownię jądrową i elektrownię fotowoltaiczną, magazyn energii, biogazownię, biogazownię rolniczą, kocioł, piec przemysłowy, kolej linową, wyciąg narciarski oraz skocznię – wyłącznie w zakresie ich części budowlanych.
• Urządzenie budowlane – przyłącze, urządzenie instalacyjne, w tym służące do oczyszczania lub gromadzenia ścieków, oraz inne urządzenia techniczne, niezbędne do ich użytkowania zgodnie z przeznaczeniem.
• Urządzenia techniczne inne niż wymienione – wyłącznie w zakresie ich części budowlanych.
• Fundamenty pod maszyny oraz urządzenia techniczne jako odrębne techniczne części przedmiotów składających się na całość użytkową – wzniesione w wyniku robót budowlanych, także jeśli są częścią obiektu niewymienionego w ustawie.

Komentarz:

1. Nowa definicja budowli wprowadza istotne zmiany techniczne względem poprzednich przepisów, wprowadzając pięć odrębnych kategorii budowli. Choć modelowo opierają się one na dotychczasowych definicjach z Prawa budowlanego, nie są one przeniesione wprost.
2. Nowa regulacja wprowadza szczegółową listę obiektów uznawanych za budowle, zawartą w nowym załączniku nr 4 do u.p.o.l., która jest znacznie bardziej rozbudowana niż dotychczasowa definicja budowli zawarta w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego. Obiekty te są poddane opodatkowaniu, co omówimy w dalszej części przewodnika. Nie zmieniło się jednak pierwszeństwo definicji budynku. Budowle w pkt a obejmują także „instalacje zapewniające możliwość ich użytkowania zgodnie z przeznaczeniem”, podobnie jak w definicji budynku, co w praktyce może zwiększać podstawę opodatkowania, gdyż wartość tych instalacji podnosi wartość budowli.
3. Druga kategoria budowli (lit. b) obejmuje majątek, który podlega opodatkowaniu wyłącznie w zakresie części budowlanych, co jest korzystne dla podatników w porównaniu do budowli wymienionych w załączniku nr 4 do u.p.o.l. Ogólna konstrukcja odnosi się do definicji budowli z art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego. Zakres tego majątku został rozszerzony o elektrownie fotowoltaiczne oraz magazyny energii, co oznacza, że podlegać będzie opodatkowaniu jedynie konstrukcja wsporcza tych instalacji, a nie same panele. Nowością są także biogazownie oraz biogazownie rolnicze, które zostały wprowadzone dzięki poprawce Sejmu, obejmującej wszystkie biogazownie.
4. Kwestie związane z definicją urządzeń budowlanych pozostają nieprecyzyjne, co może stać się źródłem sporów pomiędzy podatnikami a organami podatkowymi.

Definicja budowli – art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. – część szczegółowa

Dotychczasowy art. 3 pkt 3 i 3a Prawa budowlanego:

Budowla to każdy obiekt budowlany, który nie jest budynkiem ani obiektem małej architektury, do którego zalicza się:

• obiekty liniowe (drogi, kolej, wodociągi, gazociągi, itp.),
• lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty,
• sieci techniczne,
• wolno stojące maszty antenowe i tablice reklamowe,
• budowle ziemne, obronne, ochronne, hydrotechniczne,
• instalacje przemysłowe, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, oraz ich fundamenty.

Nowy załącznik nr 4 do u.p.o.l.:

Nowy załącznik precyzyjnie wymienia obiekty i urządzenia stanowiące budowle, które obejmują m.in.:

1. Odkryte obiekty sportowe, w tym stadiony i amfiteatry.
2. Obiekty wchodzące w skład stacji uzdatniania wody oraz oczyszczalni ścieków.
3. Zbiorniki i silosy szeroko rozumiane, z wyłączeniem użycia konkretnych nazw w przepisach.
4. Obiekty hydrotechniczne, takie jak zapory, jazdy i kanały.
5. Obiekty kontenerowe trwale związane z gruntem, z zastrzeżeniem, że definicja trwałego związku z gruntem jest szeroka.
6. Elementy infrastruktury telekomunikacyjnej, w tym fundamenty i konstrukcje wsporcze.
7. Obiekty liniowe, takie jak wodociągi, rurociągi, trakcji elektroenergetycznej.
8. Obiekty infrastruktury kolejowej oraz szeroka gama obiektów budowlanych, takich jak mosty, wiadukty i estakady.
9. Wolno stojące instalacje przemysłowe, chłodnie kominowe oraz inne obiekty związane z infrastrukturą przemysłową.
10. Przekrycia namiotowe trwale związane z gruntem.

Komentarz:

1. Nowy załącznik nr 4 do u.p.o.l. dokładnie wskazuje obiekty i urządzenia, które kwalifikują się jako budowle. Zawiera wiele typów budowli, które wcześniej były zdefiniowane w Prawie budowlanym, a także wprowadza nowe kategorie majątku.
2. W przypadku obiektów sportowych, załącznik wskazuje, że budowlami są odkryte obiekty sportowe oraz elementy takie jak płyta stadionu i trybuny. Możliwa jest więc interpretacja, że w przypadku dużych kompleksów sportowych mogą pojawić się wątpliwości interpretacyjne.
3. Stacje uzdatniania wody i oczyszczalnie ścieków są szczegółowo uregulowane w nowym załączniku, jednak nadal mogą zawierać budynki jako część tych obiektów.
4. Punkt dotyczący kategorii zbiorników i silosów nie używa nazwy tych obiektów, lecz opisuje ich charakter, co wprowadza spójność z nową definicją budynku, wyłączając je z zakresu budynku. Oznacza to, że będą opodatkowane jako budowle.
5. Obiekty hydrotechniczne zostały również szczegółowo wymienione, potwierdzając, że m.in. rów melioracyjny inny niż ziemny jest budowlą.
6. Kategoria obiektów kontenerowych trwale związanych z gruntem może być kontrowersyjna. Interpretacja trwałego związku może prowadzić do sytuacji, w której kontenery wykorzystywane tymczasowo również będą uznawane za budowle.
7. W zakresie sieci telekomunikacyjnej wymieniono obiekty o typowo budowlanym charakterze, co powinno wykluczać opodatkowanie urządzeń technicznych, jednak mogą pojawić się kontrowersje odnośnie interpretacji przepisów.

Definicja obiektu budowlanego

Dotychczasowy art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego:

Obiekt budowlany to budynek, budowla bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Nowy art. 1a ust. 1 pkt 2a u.p.o.l.:

Obiekt budowlany to budynek lub budowla, z wyłączeniem wyrobisk górniczych, a także niewielkich obiektów stanowiących obiekt małej architektury.

Komentarz:

Nowa definicja obiektu budowlanego w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych (u.p.o.l.) jest formalnie ograniczona, gdyż transponuje elementy definicji z Prawa budowlanego. Kluczowym aspektem jest wyraźne zaznaczenie, że wyrobiska górnicze nie są traktowane jako budowle. To podejście wynika z orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego, które w wyroku z dnia 13 września 2011 r. (sygn. P 33/09) stwierdziło, że wyrobiska górnicze nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Warto jednak zauważyć, że w obrębie wyrobisk mogą istnieć inne składniki majątkowe, które mogą być uznane za budowle w kontekście opodatkowania.

Definicja obiektu małej architektury

Dotychczasowy art. 3 pkt 4 Prawa budowlanego:

Obiekt małej architektury to niewielkie obiekty, a w szczególności: a) kultu religijnego, takie jak kapliczki, krzyże przydrożne, figury, b) posągi, wodotryski oraz inne obiekty architektury ogrodowej, c) obiekty użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, takie jak piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.

Nowy art. 1a ust. 1 pkt 2a u.p.o.l.:

Obiekt małej architektury to: a) obiekty kultu religijnego, w szczególności kapliczki, krzyże przydrożne i figury, b) obiekty architektury ogrodowej, takie jak posągi, figurki ogrodowe, wodotryski, mostki, pergole, murowane grille, oczka wodne, c) obiekty użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, obejmujące piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki, wiaty na wózki dziecięce i rowery oraz inne obiekty wyposażenia placów zabaw dla dzieci.

Komentarz:

Definicja obiektu małej architektury została zachowana w celu potwierdzenia, że te obiekty nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Początkowa wersja projektu ustawy zmieniającej nie zawierała tej definicji, jednak ostatecznie została ona uwzględniona w nieznacznie zmodyfikowanej formie. Zachowano otwarty charakter definicji poprzez dodanie nowych obiektów, takich jak murowane grille oraz wiaty na wózki dziecięce i rowery.

Przesłanka dotycząca robót budowlanych i nowa definicja

Dotychczasowy stan prawny:

Brak przesłanek odnoszących się do robót budowlanych.

Nowy art. 1a ust. 1 pkt 2b u.p.o.l.:

Wprowadza się przesłankę „wzniesione w wyniku robót budowlanych”, definiując prace jako budowę, odbudowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub montaż, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane.

Komentarz:

Wprowadzenie w definicji obiektu budowlanego z Prawa budowlanego przesłanki „wzniesienia z użyciem wyrobów budowlanych” miało na celu dostosowanie przepisów do wymogów Prawa budowlanego, a nie podatkowych. Ta przesłanka była problematyczna z perspektywy podatkowej, zwłaszcza w kontekście interpretacji „wyrobów budowlanych”. Od 2025 r. wprowadza się nową przesłankę „wzniesienia w wyniku robót budowlanych”, która jest szeroka i obejmuje różne typy prac, w tym kontrowersyjny montaż.

Z drugiej strony, ta przesłanka nadal łączy opodatkowanie podatkiem od nieruchomości (PON) z Prawem budowlanym, co może oznaczać, że opodatkowaniu podlegają tylko te obiekty, których wzniesienie odbywa się w ramach regulacji Prawa budowlanego. W praktyce to wskazuje, że niektóre obiekty, szczególnie urządzenia techniczne, mogą nie podlegać PON, jeśli nie mieszczą się w tym reżimie.

Dzięki wprowadzeniu tej przesłanki nadal można wykorzystywać opinie biegłych z zakresu budownictwa w kontekście opodatkowania PON. Należy jednak podkreślić, że biegli nie będą uprawnieni do dokonania oceny kwalifikacji podatkowej, gdyż definicje będą miały inny charakter niż te zawarte w Prawie budowlanym. Opinia biegłych będzie mogła koncentrować się jedynie na ustaleniu stanu faktycznego.

Nowa definicja trwałego związku z gruntem – art. 1a ust. 1 pkt 2c u.p.o.l.

Nowa definicja odnosi się do trwałego połączenia obiektu budowlanego z gruntem, które zapewnia obiektowi stabilność oraz umożliwia przeciwdziałanie czynnikom zewnętrznym niezależnym od działania człowieka, mogącym spowodować zniszczenie lub przemieszczenie obiektu w inne miejsce.

Komentarz:

Definicja ta obejmuje różne typy obiektów i charakteryzuje się na tyle szerokim zakresem, że w zasadzie mogłaby obejmować każdy związek obiektu z gruntem, będący wynikiem działania siły grawitacji i masy. Może to prowadzić do kontrowersji, szczególnie w przypadku obiektów, które są umiejscowione jedynie tymczasowo, jak np. kontenery budowlane.

Z drugiej strony, definicja podkreśla „połączenie” obiektu z gruntem, co może umożliwić węższą interpretację, wymagającą pewnej ingerencji obiektu w grunt. Istnieje więc ryzyko, że właściwe rozumienie tej przesłanki będzie źródłem sporów interpretacyjnych w praktyce.

Nowa regulacja dotycząca pomieszczeń na pojazdy – art. 1a ust. 2c u.p.o.l. oraz zasady zmiany informacji na podatek od nieruchomości – art. 5 ustawy zmieniającej

Art. 1a ust. 2c u.p.o.l.:

Za część mieszkalną budynku mieszkalnego uznaje się także pomieszczenie przeznaczone do przechowywania pojazdów w tym budynku.

Art. 5 ustawy zmieniającej:

1. Osoby fizyczne, z wyłączeniem tych, o których mowa w art. 6 ust. 11 ustawy zmienianej w art. 2, które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy złożyły informację, o której mowa w art. 6 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 2, dotyczącej przysługującej im odrębnej własności lub współwłasności lokalu przeznaczonego do przechowywania pojazdów w budynku mieszkalnym, nie mają obowiązku składania takiej informacji w 2025 r.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 165 § 5 pkt 1 oraz art. 200 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa.

Komentarz:

1. W wyniku wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 października 2023 r. (SK 23/19) uznano za niekonstytucyjne różnicowanie stawek podatku od nieruchomości (PON) dla garaży w halach wielostanowiskowych w budynkach mieszkalnych, ze względu na brak ich wyodrębnienia jako odrębnych lokali. Ustawodawca postanowił zharmonizować stosowanie stawek podatkowych na korzyść podatników, wprowadzając preferencyjną stawkę dla budynków mieszkalnych we wszystkich przypadkach. Realizację tego celu zapewnia nowy art. 1a ust. 2c u.p.o.l., który zalicza pomieszczenia przeznaczone do przechowywania pojazdów w budynku mieszkalnym jako część mieszkalną tego budynku. Regulacja ma na celu uwzględnienie różnych typów pomieszczeń, nie tylko hal wielostanowiskowych, ale także miejsc na rowery czy miejsca parkingowe dla jednego pojazdu. Należy jednak podkreślić, że definicja dotyczy wyłącznie pomieszczeń w budynkach mieszkalnych, a nie garaży wolno stojących.
2. Dodatkowo, wprowadzono zwolnienie z obowiązku składania przez osoby fizyczne informacji (IN-1), co różni się od pierwotnych założeń. Organy podatkowe mają z urzędowym obowiązkiem uwzględnić zmianę stawki podatkowej i wprowadzić nową stawkę w decyzjach wydawanych od 2025 r. Regulacja ta ma na celu zmniejszenie biurokracji: osoby fizyczne nie muszą składać dodatkowych pism, a organy podatkowe unikną przesycenia dokumentami, które mogłyby zakłócić pracę jednostek odpowiedzialnych za PON. Warto jednak zauważyć, że mogą pojawić się trudności w ustaleniu stanu faktycznego na podstawie złożonych wcześniej informacji, co skutkować może odwołaniami podatników od wydanych decyzji z powodu błędnie ustalonego zobowiązania, chociaż nie powinno to przybrać dużej skali.

Zmiana zwolnienia dla infrastruktury portowej – art. 7 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l.

Dotychczasowy stan prawny:

Zwolnieniu podlegały budowle infrastruktury portowej, budowle infrastruktury zapewniającej dostęp do portów i przystani morskich oraz zajęte pod nie grunty.

Stan prawny obowiązujący od 1.01.2025 r.:

Zwolnieniu podlegają budowle infrastruktury portowej w portach morskich lub przystaniach morskich oraz zajęte pod nie grunty, a także budowle infrastruktury zapewniającej dostęp do portów morskich lub przystani morskich oraz zajęte pod nie grunty.

Komentarz:

Zmiana zwolnienia dla infrastruktury portowej jest wynikiem wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 lutego 2024 r. (III FSK 4345/21), w którym uznano, że budowle portów rzecznych mogą również korzystać ze zwolnienia. Nowelizacja ma na celu zapewnienie, że porty rzeczne nie będą podlegały opodatkowaniu od 2025 r.

Zmiana ta jednak nie rozwiewa wszystkich wątpliwości związanych ze zwolnieniem. Kluczowym pytaniem pozostaje, jak rozumieć termin „port morski”. Formalnie zwolnienie nie odnosi się do ustawy o portach i przystaniach morskich, chociaż taka interpretacja jest dominująca. W praktyce pojawia się problem dotyczący tego, czy zwolnienie ma charakter podmiotowy (dotyczy konkretnej, ograniczonej liczby podmiotów) czy może obejmować również infrastrukturę prywatną.

Uchylenie zwolnienia dla terminali towarowych – nowy art. 7 ust. 1a u.p.o.l.

Zwolnieniu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a tiret pierwsze i pkt 1c, nie podlegają grunty, budynki i budowle wchodzące w skład obiektu infrastruktury usługowej, zgodnie z definicją w ust. 2 pkt 2 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym.

Komentarz:

1. Zwolnienie dla terminali towarowych zostało wprowadzone do u.p.o.l. nowelizacją z 2021 r., z wcześniejszym planem wejścia w życie w 2023 r., a następnie w 2024 r. Odroczenie tego terminu miało związek z koniecznością notyfikacji zwolnienia Komisji Europejskiej w kontekście zasad pomocy publicznej. Mimo że zwolnienie weszło w życie w 2024 r., postępowanie notyfikacyjne nie zostało zakończone, co stanowi niedopatrzenie ustawodawcy. W rezultacie, w maju 2024 r. Ministerstwo Finansów opublikowało objaśnienia podatkowe, w których zalecało przedsiębiorcom unikanie korzystania z tego zwolnienia z powodu ryzyka udzielenia nielegalnej pomocy publicznej. W pierwszej wersji projektu ustawy nowelizującej PON zaproponowano uchwałę o uchwałę zwolnienia ze skutkiem od 2024 r., co naruszałoby zasadę lex retro non agit. Ostatecznie zdecydowano, że uchwała o uchwaleniu zwolnienia zacznie obowiązywać od 2025 r.
2. Temat ten jest także związany z sprawą prejudycjalną przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej (C-453/23), dotyczącej tego, czy zwolnienie dla infrastruktury kolejowej w brzmieniu obowiązującym w latach 2017-2021 mogło naruszać zasady pomocy publicznej. Według opinii rzecznika generalnego, zwolnienie nie naruszało tych zasad. Wyrok Trybunału oczekiwany jest w I kwartale 2025 r. Formalnie nie wpłynie on na polską regulację dotyczącą terminali towarowych, ale ewentualne orzeczenie uznające, że zwolnienie nie naruszało zasad pomocy publicznej, da polskiemu ustawodawcy możliwości nowego kształtowania zakresu zwolnienia w przyszłości, zarówno w odniesieniu do terminali towarowych, jak i szerszego zwolnienia dla infrastruktury.

Zasady składania deklaracji na podatek od nieruchomości (PON) przez osoby prawne w 2025 r. – art. 6 ustawy zmieniającej

Komentarz:

W związku z późnym wprowadzeniem nowych regulacji (opublikowanie 29 listopada 2024 r., co miało miejsce tylko dwa dni przed rozpoczęciem minimalnego okresu vacatio legis dla nowych przepisów podatkowych) oraz znacznym zakresem wprowadzanych zmian, zdecydowano się na szczególne rozwiązanie dotyczące składania deklaracji na podatek od nieruchomości przez osoby prawne w 2025 r.

Podatnicy mają możliwość zawiadomienia organu podatkowego (brak wymaganego druku), że nie złożą deklaracji na PON w standardowym terminie, tj. do 31 stycznia 2025 r., lecz do 31 marca 2025 r. Zawiadomienie to należy złożyć do 31 stycznia 2025 r. i powinno zawierać:

a. nazwę organu podatkowego, do którego jest kierowane,

b. nazwę podatnika składającego zawiadomienie, jego adres siedziby oraz identyfikator podatkowy,

c. oświadczenie o skorzystaniu z uprawnienia do złożenia deklaracji na podatek od nieruchomości za rok 2025 w terminie do dnia 31 marca 2025 r.

Korzystanie z tego uprawnienia przez podatników nie zwalnia z obowiązku zapłaty rat podatku za styczeń – marzec 2025 r. w standardowych terminach, przy czym kwota ta powinna być obliczana jako 1/12 zobowiązania za 2024 r. Jeśli w wyniku złożenia deklaracji na 2025 r. stwierdzone zostaną zaległości lub nadpłaty za pierwszy kwartał 2025 r., nie będą one oprocentowane (odsetki nie powstaną). Nadpłaty zostaną zaliczone na poczet kolejnych rat podatku.

To wszystkie najistotniejsze zmiany w podatku od nieruchomości obowiązujące nas od 2025 r., zachęcamy do pozostawania na bieżąco z wprowadzanymi zmianami w tym zakresie.

Kamil Boruta – radca prawny, Oliwia Synowiec